Íslenska hitamælaskýlið
Er ekki eins og algengast er
Íslenska hitamælaskýlið er öðruvísi en þau sem algengust eru í heiminum, það er til dæmis talsvert lokaðra. Tiltölulega opin rimlaskýli eru algengust, rimlar á skýlinu eru þá skásettir þannig að beinnar geislunar gæti ekki við mælana. Ástæða hönnunar íslenska skýlisins er sú að opnari skýli fyllast frekar af snjó og bleytu í hvassviðri eins og algeng eru hér á landi.
Ítarlegar samanburðarmælingar voru gerðar á íslensku og ensku skýli á Hveravöllum og sýndu þær að örlítið kaldara er yfir daginn að sumarlagi í íslenska skýlinu heldur en því enska. Munurinn er þá um 0,1°C (sjá Flosa Hrafn og félaga, 2003).
Fríttstandandi skýli voru tekin í notkun hér á landi á árunum 1946 til 1964. Áður voru veggskýli í notkun. Samanburðarmælingar voru gerðar á nokkrum stöðvum þegar skipt var um skýli.
Niðurstöður voru á ýmsa vegu, eftir staðháttum, en yfirleitt var þó heldur hlýrra í veggskýlunum yfir hádaginn heldur en í þeim fríttstandandi (sjá ársyfirlit Veðráttunnar - efnisyfirlit 1924 til 1967).
Meginástæða þess að skipt var um skýlisgerð var sú að erfiðara var að skapa staðalaðstæður fyrir gömlu skýlin, frekar en að þau hafi verið vond í sjálfu sér. Á árum áður voru hús til dæmis mun minna hituð en nú er eða jafnvel alls ekki og varmauppspretta í húsunum minni en nú er. Þetta hefur breyst.
Á allra fyrstu árum veðurathugana hér á landi voru hitamælar jafnvel hafðir innan við opinn norðurglugga á húsum án þess að það kæmi mjög að sök. Það væri alls ekki hægt nú á tímum.
